Anton Voorhorst: ‘Op mijn verblijf in Indië ben ik nooit aangekeken. Wij zijn niet naar Indië gegaan om de boel even op orde te brengen. Nee hoor, wij werden verplicht opgeroepen. Je had wel de hoop dat er vredesbesprekingen kwamen, dat je weer naar huis toe kon gaan, maar veel vertrouwen in de leiding van Soekarno hadden we ook niet. Dat bleek achteraf ook wel terecht. Het was toen al wel te voorzien dat het niet goed ging, dat de terroristen of de TNI de leiding zouden overnemen.
Met mijn vrouw en kinderen heb ik wel over Indië gesproken, maar niet zo indringend. Pas op latere leeftijd kwam bij mij de belangstelling terug, maar na al die jaren moet je wel diep graven in je geheugen. Het is een ervaring die ik niet graag had willen missen: niet zozeer de patrouilles, maar wel het land, de bevolking, de natuur… Er zijn natuurlijk jongens die veel meer meegemaakt hebben dan ik, die veel meer in angst hebben gezeten. Als er iets over Indonesië op televisie ik, kijk ik altijd.’
Ewout van der Horst